Merujuk kepada artikel BBC.Com, satu bayangan telah dicadangkan iaitu jika anda boleh meletakkan lembaran suria yang sangat nipis dan lutsinar pada tingkap anda untuk menjana tenaga, bukan sahaja daripada cahaya matahari tetapi juga lampu tiruan dari dalam bilik anda?
Dilihat sebagai sel suria generasi akan datang yang paling menjanjikan, teknologi ini, yang dipanggil perovskite, adalah persis apa yang cuba dibangunkan oleh Enecoat Technologies, syarikat baru Jepun.
Apabila siap, firma yang berpangkalan di Kyoto itu berharap produknya akan menghasilkan kuasa sebanyak panel solar biasa dengan saiz yang sama.
“Kami berharap dapat memasarkannya dalam masa tiga hingga empat tahun,” kata pengasas bersama dan ketua eksekutif syarikat itu, Naoya Kato. “Tetapi untuk menggunakannya di luar rumah, kita perlu menjadikannya tahan lama untuk sebarang jenis keadaan cuaca, jadi ia akan mengambil masa yang lebih lama.”
Pemulaan seperti ini dipanggil “teknologi mendalam”. Mereka adalah firma kecil yang menggabungkan inovasi kejuruteraan berteknologi tinggi dengan penemuan saintifik. Harapannya ialah ia akan membawa kepada pembangunan produk transformasi.
Tetapi pelancaran produk yang berjaya dalam sektor ini memerlukan masa. Akibatnya, dana modal teroka swasta yang meminjamkan wang kepada usahawan mungkin lebih berhati-hati untuk melabur di dalamnya.
Di situlah Universiti Kyoto memainkan peranan penting. Ia mungkin paling terkenal kerana menghasilkan lebih ramai pemenang hadiah Nobel daripada universiti lain di Asia (11 secara keseluruhan), tetapi ia juga membiayai syarikat baharu oleh pelajar dan penyelidik melalui dua dana modal terokanya.
Enecoat Technologies adalah salah seorang penerima manfaat, dan telah menerima sejumlah 500 juta yen ($3.6 juta; £3 juta). Wang itu datang daripada dana $300 juta yang diterima universiti daripada kerajaan Jepun pada 2015 untuk menggalakkan keusahawanan.
“Universiti Kyoto kukuh dalam bidang sains yang sangat keras seperti perubatan regeneratif, sains sel stem dan tenaga teknologi bersih,” kata Koji Murota, yang mengetuai Pejabat Kolaborasi Persatuan-Akademik universiti untuk Inovasi.
“Tetapi untuk mengkomersialkan syarikat-syarikat berteknologi dalam ini ia memerlukan masa yang lama dan jumlah wang yang besar.”
Encik Murota menambah bahawa walaupun tempoh pelaburan dana modal teroka biasa mungkin lapan hingga 10 tahun, itu tidak cukup lama untuk teknologi mendalam, jadi skim universiti menawarkan sehingga 20 tahun sokongan.
Sejak Universiti Kyoto memulakan jabatan inovasi dan dana pelaburan tujuh tahun lalu, bilangan syarikat permulaan yang dicipta oleh pelajarnya meningkat lebih daripada dua kali ganda kepada 242.
Itu adalah yang kedua selepas Universiti Tokyo, yang turut menerima pembiayaan serupa daripada kerajaan, tetapi kadar pertumbuhan Universiti Kyoto jauh lebih tinggi.
Tetapi sebelum universiti mula menawarkan sokongan kepada usahawan, bandar Kyoto terkenal dengan pengeluaran syarikat baru. Ini termasuk Nintendo. Ia mungkin gergasi permainan komputer hari ini, tetapi apabila ia dilancarkan pada tahun 1889 ia menghasilkan kad permainan.
Satu lagi firma yang berjaya ditubuhkan di Kyoto ialah gergasi teknologi Kyocera, yang diasaskan pada 1959 oleh mendiang Kazuo Inamori, salah seorang pemimpin perniagaan terkenal Jepun.
Kisah kejayaan perniagaan yang lebih terbaharu di bandar ini ialah pengeluar cip mikro dan rakan pemula teknologi mendalam Flosfia. Juga disokong oleh universiti, ia menjadikan semikonduktor yang pakar dalam menggunakan tenaga dengan lebih cekap, sekali gus memanjangkan jangka hayat produk, seperti kereta elektrik.
“Keunikan Kyoto adalah kecil tetapi pelbagai,” kata graduan Universiti Kyoto dan bos Flosfia, Toshimi Hitora. “Universiti adalah nadinya, dan dengan begitu ramai penyelidik dalam komuniti kecil, sesiapa sahaja boleh mengakses maklumat yang anda perlukan untuk memulakan perniagaan.
“Tetapi semua pengasas syarikat yang berpangkalan di Kyoto juga mengatakan bahawa, tidak seperti firma di Tokyo, mereka tidak mempunyai pelanggan yang mencukupi di sini [di Kyoto], jadi mereka perlu berfikir secara global dari awal.”
Encik Hitora menambah: “Sudah lebih 10 tahun sejak kami memulakan Flosfia kerana teknologi mendalam memerlukan masa, dan saya rasa orang Kyoto memahaminya.”
Kira-kira 30 tahun yang lalu, Jepun adalah perintis dalam industri semikonduktor, tetapi hari ini ia mempunyai kurang daripada 10% bahagian pasaran.
Bagi Flosfia untuk mewujudkan kehadiran yang ketara dalam industri semikonduktor global yang sangat kompetitif, yang didominasi oleh firma seperti Samsung Korea Selatan dan TSMC Taiwan, akan menjadi satu cabaran, terutamanya kerana China dan AS juga cuba meletakkan cap mereka di pasaran.
Di AS langkah ini diketuai oleh Rumah Putih, dengan Dewan Perwakilan meluluskan akta kerajaan pada bulan Julai yang melakukan pakej sokongan $280bn untuk pengeluaran dan penyelidikan cip domestik. AS ingin mengurangkan pergantungannya kepada negara lain untuk bekalan.
Tetapi Encik Hitora percaya bahawa pengeluar Jepun seperti beliau mempunyai kekuatan mereka sendiri. “Jepun pandai melakukan penyelidikan asas, dan bekerja dengan bahan baharu, jadi saya rasa kami mempunyai potensi besar,” katanya.
Beliau menambah bahawa Flosfia kini mempunyai pakatan dengan kebanyakan pengeluar cip utama Taiwan.
“Semikonduktor diperlukan di seluruh dunia, jadi sesetengah kerajaan mungkin cuba campur tangan untuk memastikan bekalan untuk pasaran rumah mereka, tetapi ia mengambil masa yang lama untuk menghasilkan semikonduktor,” kata Encik Hitora.
“Untuk mengeluarkannya secara besar-besaran, kami memerlukan banyak pihak berkepentingan dan banyak perniagaan di banyak negara. Itulah sebabnya saya percaya pakatan kami dengan syarikat lain adalah penting.”
Memandangkan Jepun memainkan peranan dalam sektor semikonduktor, keupayaan Universiti Kyoto untuk bermain dengan sabar dengan firma seperti Flosfia meningkatkan harapan bahawa negara akan berjaya.
